Τέμπη: Τα νεότερα για την υγεία της 25χρονης που ξύπνησε από κώμα
Σταθερή βελτίωση παρουσιάζει η κατάσταση της υγείας της 25χρονης, που τραυματίστηκε στο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη και εξακολουθεί να νοσηλεύεται Α’ ΜΕΘ του νοσοκομείου «Γεώργιος Παπανικολάου».
Σύμφωνα με πληροφορίες, η 25χρονη πολυτραυματίας και εγκαυματίας έχει αποκαταστήσει επαφή με το περιβάλλον και το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας αναπνέει μόνη της, χωρίς τη χρήση μηχανικού αερισμού.
Συγκλονιστικό γκράφιτι για την τραγωδία – «Ήθελα να υπάρχει κάτι σαν μνημείο γιατί έχουμε μνήμη χρυσόψαρου»
Ένα εμπνευσμένο γκράφιτιπου είναι αφιερωμένο στα θύματα του τραγικού δυστυχήματος με τα τρένα στα Τέμπη, αλλά και σε όσους ευθύνονται γι’ αυτό, ώστε ποτέ να μην ξεχαστεί η υπόθεση, είναι ζωγραφισμένο σε τοίχο του γηπέδου του Απόλλωνα στην Καλαμαριά.
Ο καλλιτέχνης που υπογράφει το συγκεκριμένο γκράφιτι είναι ο Sandman, κατά κόσμος Ορέστης Παπαγεωργίου.
Ο «Sandman» μίλησε στο Metropolis 95.5 για το εν λόγω γκράφιτι το οποίο έγινε viral.
Ο καλλιτέχνης, που υπογράφει με το ψευδώνυμο Sandman, με ανάρτησή του στο instagram εξήγησε τι τον οδήγησε σε αυτή την κίνηση: «Αφιερωμένο σε όσους έφυγαν αναίτια. Αφιερωμένο” σε όσους ευθύνονται… Για να μην ξεχάσουμε, να μην εφησυχάσουμε, μέχρι οι υπεύθυνοι να πληρώσουν, μέχρι να μπορούμε να ταξιδεύουμε χωρίς να παίζουμε τη ζωή μας κορώνα-γράμματα, μέχρι η ζωή να αποκτήσει περισσότερη αξία από το χρήμα».
«Υπάρχει έντονη κινητικότητα ηλεκτρονικά. Πρόκειται για ένα ρομποτικό μηχανικό χέρι που κάνει μία συγκεκριμένη χειρονομία, το μεσαία δάχτυλο είναι το μοιραίο τρένο και στάζει αίμα κάτω στο πάτωμα, δείχνοντας την τραγικότητα της κατάστασης» είπε αρχικά στο Metropolis 95.5 και συνέχισε:
«Θέλω να υπάρχει κάτι σαν μνημείο γιατί η μνήμη μας είναι χρυσόψαρου. Θέλω να μας θυμίζει ότι υπάρχουν ευθύνες που πρέπει να αποδοθούν. Γιατί μέχρι στιγμής οι ευθύνες είναι κάτι αόριστο. Γι’ αυτό και ο κόσμος βγαίνει ξανά και ξανά στους δρόμους. Είναι σημαντικό όσοι περνάνε από εκεί να το βλέπουν, γι’ αυτό το έκανα σε κεντρικό σημείο»
«Δυστυχώς είχα τρία άτομα στον ευρύτερο κύκλο μου που ήταν στο τρένο. Ευτυχώς δεν είχα κάποιον από τον στενό μου κύκλο. Εμαθα ότι κάποιοι που ήταν δίπλα μου πριν από λίγο καιρό έφυγαν από την ζωή. Κατανοήσαμε όλοι ότι από καθαρή τύχη δεν ήμασταν στη θέση αυτών των ανθρώπων. Είχα προσφάτως μία κουβέντα με κάποιον και λέγαμε χαίρομαι που ζεις, που είσαι εδώ» κατέληξε.