Αδίκησε τον εαυτό του για μια ακόμα φορά

Γιατί μέχρι το 45’, ο Δικέφαλος έδειχνε ότι είχε βρει το τέλειο πλάνο, ότι μπορούσε να κάνει τη ζημιά και να φύγει από την Ισπανία με ένα σπουδαίο αποτέλεσμα που θα του ανέβασε την ψυχολογία για την συνέχεια. Αντιθέτως… έφυγε από την Γαλικία με ακόμα χειρότερη ψυχολογία από αυτή που πήγε.

Στο πρώτο ημίχρονο, η ομάδα του Λουτσέσκου μπήκε με αυτοπεποίθηση, με ένταση στο πρέσινγκ και σωστή κυκλοφορία της μπάλας, ταυτόχρονα έκλεισε τους χώρους χωρίς να δεχτεί πολλές φάσεις ή καθαρές ευκαιρίες. Το γκολ του Γιακουμάκη στο 37ο λεπτό έφερε ενθουσιασμό, τα τρεξίματα στο κέντρο «έπνιγαν» τη Θέλτα, ενώ η άμυνα έμοιαζε συγκεντρωμένη και σταθερή. Η εικόνα ήταν σχεδόν ιδανική. Ο ΠΑΟΚ έδειχνε ώριμος, με καθαρό μυαλό και ξεκάθαρο πλάνο, αλλά…

Κι όμως, όλα κατέρρευσαν στη χειρότερη στιγμή. Στην τελευταία φάση του πρώτου μέρους, με το 0-1 να μοιάζει «κλειδωμένο» και τον ΠΑΟΚ να έχει τον έλεγχο, ήρθε ένα αδικαιολόγητο λάθος, ένα κοροϊδίστικο γκολ που ισοφάρισε το παιχνίδι και άλλαξε την ψυχολογία μονομιάς. Ο Καμαρά πούλησε την μπάλα στην μεσαία γραμμή, ενώ θα μπορούσε να σβήσει το ματς και έδωσε μια εξτρά κατοχή στην Θέλτα, αρχίζοντας από αυτό το λάθος η φάση του 1-1.

Παίκτες με το που έφυγαν για τα αποδυτήρια τραβούσαν τα μαλλιά τους, άλλοι έδειχναν αποκαμωμένοι λες και δεν υπήρχαν άλλα 45 λεπτά δράσης μπροστά. Ήταν το σημείο καμπής: απόλυτη απογοήτευση αντί για ηρεμία και συγκέντρωση για να παιχτεί ένα δεύτερο ημίχρονο με το σκορ στην ισοπαλία.

Το δεύτερο ημίχρονο αποδείχθηκε ένας μικρός εφιάλτης. Η Θέλτα πήρε θάρρος από την ισοφάριση, βρήκε ρυθμό και άρχισε να εκμεταλλεύεται κάθε κενό. Οι Ισπανοί χτύπησαν με απλές, καλοδουλεμένες κινήσεις, στην πλάτη της άμυνας και κυρίως από τα άκρα, εκεί όπου ο ΠΑΟΚ έδειχνε εκτεθειμένος.

Οι παίκτες του Λουτσέσκου δεν είχαν ούτε τη φρεσκάδα ούτε το καθαρό μυαλό για να αντιδράσουν. Ελάχιστες εξαιρέσεις από πλευράς παικτών με πρώτο και καλύτερο τον Γιάννη Κωνσταντέλια που έκανε το καλύτερο του ματς φέτος αλλά δεν συνδυάστηκε με ένα θετικό αποτέλεσμα. Κάθε λάθος στην κυκλοφορία μετατρεπόταν σε ευκαιρία για τη Θέλτα, που έδειχνε κυνική και… αδίστακτη.

Το τελικό 3-1 γράφτηκε σχεδόν μοιραία, χωρίς αντίδραση. Ο ΠΑΟΚ πλήρωσε την αδυναμία του να διαχειριστεί τα κρίσιμα λεπτά, να κρατήσει το προβάδισμα και να «σβήσει» τον αντίπαλο όταν έπρεπε. Στην Ευρώπη, όμως, τα λάθη δεν συγχωρούνται, και η Βίγκο ήταν άλλη μια απόδειξη. Μια βραδιά που θα μπορούσε να έχει μετατραπεί σε ορόσημο, κατέληξε σε σκληρό μάθημα. Ένα ακόμα για τον ΠΑΟΚ φέτος σε μια χρονιά που δείχνει να έχει πάρει μια δύσκολη τροπή…

Το ερώτημα είναι αν ο ΠΑΟΚ θα καταφέρει να μάθει από αυτό. Γιατί το ταλέντο, το πλάνο και οι δυνατότητες υπάρχουν. Εκείνο που λείπει είναι η διάρκεια, η αντοχή και η νοοτροπία που χρειάζεται για να σταθείς στο υψηλότερο επίπεδο. Και αυτό είναι το πιο δύσκολο κομμάτι του ευρωπαϊκού παζλ.

Η ήττα στη Βίγκο αφήνει τον ΠΑΟΚ με πίκρα αλλά και με την ανάγκη να ανασυνταχθεί άμεσα. Η League Phase δεν τελειώνει εδώ, έχει δρόμο και ευκαιρίες, όμως τέτοια αποτελέσματα μπορούν να στοιχίσουν αν δεν βρεθεί αντίδραση.

Ο τρόπος διεξαγωγής είναι ισορροπημένος, κάθε πόντος μετράει και ο Δικέφαλος πρέπει να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τα παιχνίδια της Τούμπας, εκεί όπου θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό η πορεία του.

Το ψυχολογικό κομμάτι είναι εξίσου σημαντικό. Η εικόνα των παικτών στο φινάλε του πρώτου μέρους έδειξε πόσο εύκολα μπορεί να γκρεμιστεί η αυτοπεποίθηση μιας ομάδας.

Η πρόκληση για τον Λουτσέσκου και το τιμ του είναι να ξαναχτίσουν το «μέταλλο» και την πίστη ότι η ομάδα μπορεί να σταθεί σε αυτό το επίπεδο. Γιατί μόνο με χαρακτήρα, διάρκεια και πειθαρχία μπορεί ο ΠΑΟΚ να διεκδικήσει πραγματικά την πρόκρισή του και να μη μείνει με την αίσθηση των χαμένων ευκαιριών.