Οι Χορευτές του Βορρά στο “Κουκλόσπιτο” του σήμερα

03.10.2025 19:10

Ta Nea

Σε έναν χώρο αμφισβήτησης, αποδόμησης, σύγκρουσης αλλά και απελευθέρωσης μετατρέπεται το Κουκλόσπιτο του Ίψεν μέσα από τους “ Χορευτές του Βορρά”. Η χορογραφία της Τατιάνας Παπαδοπούλου αντλεί από το επαναστατικό κείμενο και το επανασυστήνει ως ζωντανό σχόλιο πάνω στα κοινωνικά πρότυπα, στους ρόλους και στην ανάγκη επαναπροσδιορισμού. Το έργο αναδεικνύεται ως σύμβολο απελευθέρωσης από κοινωνικά πρότυπα, ως μαρτυρία της πάλης ανάμεσα σε επιθυμίες και ρόλους, αλλά και ως κραυγή για επικοινωνία, αυτοδιάθεση και ελευθερία. Η Νόρα, κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας, γίνεται αντανάκλαση όλων των γυναικών, καθρέφτης κοινωνικών παθήσεων και ανάγκης φυγής προς την ανακάλυψη του εαυτού.

Το «κουκλόσπιτο», ένας χώρος προστατευμένος και καλαίσθητος, παρουσιάζεται παραμορφωμένος με στοιχεία σύγχρονης πραγματικότητας, αποκαλύπτοντας πίσω από τους τοίχους του τη φθορά και τα μυστικά που κρύβει. Οι χορευτές-ήρωες του Ίψεν ζωντανεύουν τις επιθυμίες και τα πάθη με τα σώματά τους, καθρεφτίζοντας τους ανθρώπους της καθημερινότητας και προσκαλώντας τους σε ένα ταξίδι αναζήτησης και επαναπροσδιορισμού.

Σε αυτή την ιδιαίτερη παράσταση την μουσική υπογράφει ο σημαντικός τραγουδοποιός Μανώλης Φάμελλος . Αναφερόμενος στην προσέγγιση του έργου και στην φορτισμένη θεματική του εξήγησε ότι «στις αρχές της δεκαετίας του ’90 παρακολουθούσε πιο σθεναρά τα θεατρικά δρώμενα και το συγκεκριμένο έργο υπήρξε σημείο καμπής στη μαθητεία του και στη μάλλον όψιμη ενηλικίωση και χειραφέτησή του. Με έναν τρόπο συνομιλεί και με τη δική του μικρή ιστορία». Θυμάται μάλιστα ότι είχε διαβάσει πρώτα το κείμενο, ταιριάζοντάς το με «μια αύρα, ένα κλίμα αλλόκοτο, σαν τοπίο του Βορρά στη φαντασία του». Κατά κάποιον τρόπο , η μουσική λειτούργησε σαν «γέφυρα που θα τον επέστρεφε σε αυτό το παράξενο μέρος, μια προσωπική στιγμή αφετηρίας μέσα στον χρόνο».

Αναφορικά με το αν η μουσική του συνδιαλέγεται με τη χορογραφία ή λειτουργεί σε αντίστιξη, τόνισε: «Πιο πολύ ένιωσα ότι έπρεπε να βρω μια φωνή που δεν θα επισκιάζει αλλά θα φωτίζει τις σιωπές και τα βήματα των χορευτών. Κάπως σαν υπόκωφος παλμός που ανασαίνει με το σώμα».