Διάλογος προοδευτικών δυνάμεων

Διάλογος προοδευτικών δυνάμεων

Η πιο πολυφορεμένη φράση του καιρού μας αν είσαι ή νιώθεις κεντροαριστερός, είναι ο περίφημος «διάλογος των προοδευτικών δυνάμεων». Μιλάμε για καραμέλα. Οπου σταθεί κι όπου βρεθεί στέλεχος αυτής της διαλυμένης Κεντροαριστεράς, άλλη καραμέλα δεν πιπιλάει, παρά μόνο αυτή του «διαλόγου των προοδευτικών δυνάμεων». Ο οποίος «διάλογος των προοδευτικών δυνάμεων» είναι κάτι σαν λάστιχο. Τεντώνει καταπώς γουστάρει αυτός που τον προωθεί και τον προπαγανδίζει. Ασχέτως του αν καταλαβαίνει κι ο ίδιος ότι πρόκειται για μια κορυφαία μπαρούφα. Αφού ούτε έδαφος υπάρχει για να στεριώσει, αλλά ούτε και κοινή συνισταμένη να προχωρήσει με όρους επιβίωσης…

Σε διαφορετική γραμμή

Τη μεγαλύτερη πλάκα την έχουν όσοι χρησιμοποιούν τον «διάλογο» για να διαφοροποιηθούν από το κόμμα και τον αρχηγό τους. Παράδειγμα ο… επιτυχημένος δήμαρχος Δούκας. Οπου βρει μπροστά του μικρόφωνο, μας μιλάει από καθέδρας για τον «διάλογο των προοδευτικών δυνάμεων». Με ποιον, τον ρωτούσαν τις προάλλες στον Σκάι. Με τους πάντες, τους απάντησε. Με τον Τσίπρα; Και με τον Τσίπρα ναι, θα καθόταν να συζητήσει ο δήμαρχος – κι ας είναι αυτός ο Τσίπρας που βαρύνεται με το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο το οποίο υποθήκευσε τα «ασημικά» της χώρας, μέχρι το τέλος του αιώνα. Δεν τον απασχολούν αυτά τον δήμαρχο Δούκα. Σημασία έχει να διαφοροποιηθεί από τον αρχηγό του, Ανδρουλάκη, ο οποίος έχει απορρίψει κάθε σχετική συζήτηση…

Αρα, τι εισπράττει ο καταταλαίπωρος πασόκος, από αυτό; Οτι ο δήμαρχος Δούκας λέει όσα λέει, μόνο και μόνο για να μη βρεθεί ποτέ να συμφωνεί με τον αρχηγό του…

Ενας, δύο, πολλοί συνομιλητές

Παράδειγμα δεύτερο. Κατακεραυνώνει ο Ανδρουλάκης το σόου της προέδρου μπλα… μπλα… μπλα… Ζωής, και τον διάχυτο λαϊκισμό που εκπέμπει ο λόγος της, αλλά ο δήμαρχος δεν έχει κανένα πρόβλημα να αποτελέσει και η πρόεδρος Ζωή συνομιλήτρια του ΠΑΣΟΚ. Παραβλέπει εντελώς ότι την προηγούμενη φορά που την κατέστησε συνομιλήτριά του (πέρυσι τον Μάρτιο, με την πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης) του πήρε την μπουκιά από το στόμα…

Εκεί όμως που έδωσε τα ρέστα του ο δήμαρχος Δούκας, ήταν όταν δήλωσε πως θεωρεί ότι στις προοδευτικές δυνάμεις, με τις οποίες πρέπει να ανοίξει διάλογο το ΠΑΣΟΚ, είναι και η «πρόεδρος» Καρυστιανού!!!

Κράτησε βέβαια μια πισινή: διάλογος εφόσον υπάρξει σαφές πολιτικό πλαίσιο! Σημείωσε χαρακτηριστικά ότι διάλογος μπορεί να γίνει «με όσους θεωρούν και πιστεύουν ότι πρέπει να υπάρξει πολιτική αλλαγή σε προοδευτική κατεύθυνση»!!

Αγνοια; Μπορεί. Σίγουρα όχι δικαιολογημένη. Διότι αν δεν ξέρεις, ρωτάς. Κι όταν ρωτάς, μαθαίνεις. Η «πρόεδρος» Καρυστιανού στις «προοδευτικές δυνάμεις» για διάλογο με το ΠΑΣΟΚ; Από πότε, ρε Χάρη; Ούτε τις συνεντεύξεις της δεν διαβάζεις; Ασε που η ίδια έχει ξεκόψει, από μόνη της, κάθε προοπτική διαλόγου με το «σάπιο, εγκληματικό, πολιτικό σύστημα».

Κωμωδία…

Χαλίφης στη θέση του χαλίφη

Τι θέλει ο Χάρης Δούκας από τη ζωή μας; Τίποτε περισσότερο από το να ηγηθεί του ΠΑΣΟΚ. Πιστεύει ότι μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα από τον νυν αρχηγό Ανδρουλάκη, και πρέπει να πω ότι κανείς ποτέ δεν πέθανε από αισιοδοξία. Ούτε είναι κακό να είσαι τόσο φιλόδοξος, ώστε να διεκδικείς διαρκώς να γίνεις χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Κακό είναι να μην προσπαθείς να καταξιωθείς στον χώρο που βρίσκεσαι και που αγωνίστηκες σκληρά να φτάσεις ως εκεί. Τουτέστιν, γίνε πρώτα καλός δήμαρχος, απόδειξε ότι αλλάζεις την Αθήνα και τη μεταμορφώνεις σε μια σύγχρονη πόλη, κι ύστερα αφού τα καταφέρεις, κερδίζοντας παράλληλα και την αποδοχή και τον σεβασμό των συμπολιτών σου, κάνε το επόμενο βήμα. Να σε χειροκροτήσουμε όλοι. Και όχι δεν είμαστε προκατειλημμένοι μαζί σου. Ούτε οπαδοί του Μπακογιάννη είμαστε, μην μπερδεύεσαι. Αλλά δεν είναι κρίμα να σε χαρακτηρίζουν ήδη χειρότερο από αυτόν που κέρδισες από σπόντα, πριν από δύο χρόνια; Είναι. Αλλά ποιος περιμένεις να σου το πει; Ο Χρηστάρας ο Πρωτόπαπας;

Στόχος η πρώτη θέση

Από εκείνη τη συνέντευξη του δημάρχου Δούκα (στον Σκάι), θα κρατήσω κάτι με το οποίο συμφωνώ απόλυτα. Είναι η εκτίμησή του ότι «στόχος (του ΠΑΣΟΚ) πρέπει να είναι η πρώτη θέση. Ποιος θα είναι δεύτερος δεν ενδιαφέρει καθόλου την κοινωνία». Ετσι είναι, ακριβώς. Το είχε πει, σε ανύποπτο χρόνο, ο μακαρίτης Γιάννης Κυράστας, ένας σπουδαίος ποδοσφαιριστής και προπονητής του Παναθηναϊκού, τότε ακόμη που η ομάδα έπαιρνε πρωταθλήματα, και τώρα τα βλέπει (και τα βλέπουμε) με το κιάλι από μακριά: «Ο πρώτος είναι πρώτος και τα παίρνει όλα, ο δεύτερος δεν είναι τίποτα».

Αλλά στο ποδόσφαιρο για να είναι κανείς πρώτος, δουλεύουν όλοι μαζί. Διοίκηση, τεχνικό επιτελείο, ποδοσφαιριστές – όλη η ομάδα. Για το ΠΑΣΟΚ, μπορεί να ισχυριστεί το ίδιο, ο δήμαρχος Δούκας;

Παραμύθιασε τους οπαδούς του

Στο μεταξύ ο πρόεδρος εξ εφέδρων Αλέξης, για άλλη μια φορά, μας παραμύθιασε άσχημα. Βασικά, όχι εμένα, όπως και κάτι άλλους σαν κι εμένα, που τον έχουμε «διαβάσει» καλά, όλα αυτά τα χρόνια. Παραμύθιασε τους οπαδούς του. Τους είχε πείσει, ότι αυτό που προτίθεται να δημιουργήσει θα είναι κάτι το καινούργιο, με νέα πρόσωπα, άφθαρτα στην πολιτική και τον χρόνο, και τέλος πάντων, θα προσωποποιούν την ελπίδα. Οι οπαδοί τώρα, μια κρυάδα την πήραν όταν ανακοίνωσε – θυμάστε – εκείνο το… ΚΑΠΗ «επιστημονικό συμβούλιο» του Ιδρύματος, με τους… μπέμπηδες τύπου Γαβρόγλου και Σία – σου λέει καινούργιο κόμμα με παλιά υλικά, δεν γίνεται. Αλλά έδωσαν ένα περιθώριο στον πρόεδρο εξ εφέδρων, για να δείξει το ταλέντο του στην προσέλκυση νέων δυνάμεων στο μέλλον. Προϊόντος του χρόνου όμως φάνηκε, ότι ο άνθρωπος έχασε τις ικανότητές του. Αλλιώς δεν εξηγείται, ότι οι πρώτες ομάδες πρωτοβουλίας που δημιουργήθηκαν προς στήριξη του εγχειρήματός του, είναι κάτι φτωχοί και καταφρονεμένοι συριζαίοι. Συνέβη στη Μεσσηνία, συνέβη και στην Πέλλα (εδώ να δεις ντροπές – στο άντρο της ηγερίας του Κασσελάκη, Θεοδώρας Τζάκρη, αν είναι δυνατόν!).

Δεν θα υποκύψω στον πειρασμό να εξάγω συμπεράσματα του είδους, αυτό που φτιάχνει είναι ένας άλλος ΣΥΡΙΖΑ. Θα περιμένω. Εδώ άλλωστε είμαστε να το δούμε το έργο…

Καφές με τον Επίκουρο

Το βιβλίο που θα εισηγηθώ για σήμερα, τελευταία «εισήγηση» για το 2025, δεν είναι ένα. Είναι μια ολόκληρη σειρά, γραμμένη από έναν «μετρ» των συνεντεύξεων, τον επί πολλά χρόνια συνάδελφό μου στο συγκρότημα Λαμπράκη, Θανάση Λάλα. Ο πολυτάλαντος Θανάσης, που επί χρόνια έκανε μια στροφή στη ζωγραφική (ζωγραφίζει με ένα ιδιαίτερο, προσωπικό, ύφος από κανονικούς πίνακες μέχρι… αυτοκινούμενους!), επέστρεψε στη συγγραφή βιβλίων, που είναι συνεντεύξεις με μεγάλες προσωπικότητες από την ιστορία και τον πολιτισμό. Η καλαίσθητη σειρά που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αρμός, επιγράφεται «Πίνοντας καφέ με τον…», και έως τώρα, ο Λάλας προσφέρει την «εμπειρία» που είχε «πίνοντας καφέ» με τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Θουκυδίδη, και τον Περικλή. Αυτό το τελευταίο βιβλίο, του «καφέ» με τον ηγέτη της αθηναϊκής παντοδυναμίας που ταύτισε το όνομά του με τον Χρυσό Αιώνα της Αθήνας, είναι πραγματικά απολαυστικό. Το καινούργιο πόνημα της σειράς, που έχει συγγράψει με τον καθηγητή της φιλοσοφίας Βασίλη Μπετσάκο, είναι το «Πίνοντας καφέ με τον Επίκουρο», τον φιλόσοφο που έδωσε νόημα στις ανθρώπινες σχέσεις και σε συναισθήματα όπως η χαρά και η φιλία. Πρόκειται για μια ωραία ευκαιρία να εισαχθεί κανείς χωρίς ιδιαίτερο κόπο στον κόσμο της φιλοσοφίας, και να γνωρίσει πλευρές του αρχαίου κόσμου που είναι παντελώς άγνωστες, στους περισσότερους, τουλάχιστον…