Εφτασε το «αντίδοτο» στα τουρκικά υποβρύχια
Το περασμένο Σάββατο έφτασαν στην Ελευσίνα τα πρώτα δύο ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα MH-60R με το τρίτο της πρώτης «φουρνιάς» να φτάνει εντός των ημερών, αυξάνοντας σημαντικά τις ανθυποβρυχιακές δυνατότητες του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού σε μια περίοδο που το πρώτο υποβρύχιο της κλάσης Reis εντάσσεται στις τάξεις του τουρκικού πολεμικού ναυτικού, δίνοντάς του δυνατότητες που μέχρι σήμερα είχε το ελληνικό χάρις στα υποβρύχια της κλάσης «Παπανικολής».
Γενικά μέσα στο 2024 και οι τρεις Κλάδοι των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων έχουν λαμβάνειν.
Να αναφέρουμε αρχικά ως προς το Πολεμικό Ναυτικό, μιας και αφορμή στάθηκε η άφιξη των ελικοπτέρων Romeo, πως μέσα στο τρέχον έτος και κατά πάσα πιθανότητα τον Απρίλιο αναμένονται οι πολυπόθητες τορπίλες βαρέος τύπου SeaHake Mod 4, δίνοντας έτσι στα υποβρύχια «Παπανικολής», καλώς εχόντων των πραγμάτων προς το καλοκαίρι, το 100% των δυνατοτήτων που θα έπρεπε να έχουν τουλάχιστον εδώ και μία δεκαετία. Ως προς τα υπόλοιπα 4 ελικόπτερα Romeo, αναμένεται να έρθουν στην Ελλάδα προς το τέλος του δεύτερου εξαμήνου του 2024.
Η Πολεμική Αεροπορία που μέχρι στιγμής έχει λάβει τη μερίδα του λέοντος, έχοντας στις τάξεις της 18 μαχητικά Rafale και 17 F-16 Viper, αναμένει το καλοκαίρι τις υπόλοιπες 6 «Ριπές του Ανέμου» ενώ μέχρι το τέλος του 2024 αν όλα κυλήσουν ομαλά και τηρηθεί από την ΕΑΒ ο ρυθμός παράδοσης δύο μαχητικών τον μήνα, θα έχει προσθέσει και άλλα 20 μαχητικά F-16 Viper.
Ο Στρατός Ξηράς για φέτος, αν εξαιρέσουμε τις παραλαβές περί των 750 μεταχειρισμένων θωρακισμένων οχημάτων Μ1117 και ενός μονοψήφιου αριθμού ταχύπλοων σκαφών για τις Ειδικές Δυνάμεις, δεν έχει να περιμένει μεγάλες παραλαβές.
«Η περιοχή χρειάζεται ειρήνη»
Οπως είναι φυσικό τις παραλαβές νέων οπλικών συστημάτων που αλλάζουν το διμερές ισοζύγιο στο Αιγαίο τις καταγράφουν και στην τουρκική πλευρά.
Ο διευθυντής Σύνταξης της «Daily Sabah» Μεχμέτ Τσελίκ αναφέρει χαρακτηριστικά στα «ΝΕΑ» ότι «κάθε χώρα είναι ελεύθερη να λάβει τις κυρίαρχες αποφάσεις της όσον αφορά τις σχέσεις με θέματα που έχουν σημασία για αυτήν.
Ωστόσο, αυτές οι αποφάσεις γίνονται αμφιλεγόμενες όταν λαμβάνονται εναντίον του διπλανού γείτονα, γίνονται γεωπολιτικό ζήτημα. Στην κούρσα εξοπλιστικών αγορών της Ελλάδας οι εσωτερικές της επιπλοκές αποτελούν την εσωτερική δυναμική της Ελλάδας.
Ωστόσο, όσον αφορά τις περιφερειακές επιπτώσεις, δεν χρησιμεύουν ως εποικοδομητικό ζήτημα όταν ο λόγος για την αγορά όπλων και οπλικών συστημάτων βασίζεται στο πλαίσιο των δεσμών με την Τουρκία».
«Η περιοχή» προσθέτει «χρειάζεται ειρήνη και σταθερότητα.
Η Ελλάδα και η Τουρκία θα πρέπει να συνεχίσουν τον διάλογο και τις προσπάθειες για την εδραίωση εμπιστοσύνης. Εάν μπορούν να επικεντρωθούν στα θετικά, τότε θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα καλό παράδειγμα για τη διεθνή κοινότητα. Και οι δύο πλευρές έχουν κόκκινες γραμμές και παρά ταύτα εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί τομείς στους οποίους μπορούν να συνεργαστούν.
Η εστίαση στο μισογεμάτο ποτήρι προς το παρόν θα μπορούσε να διευκολύνει τον περαιτέρω διάλογο. Η Ελλάδα μπορεί να αγοράσει ό,τι θέλει, αλλά αυτό δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως βήμα κατά της Τουρκίας ή, μάλιστα, δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να απειλήσει την Τουρκία.
Αυτός ο τύπος πολιτικής προσέγγισης μπορεί να λειτουργήσει για την εσωτερική πολιτική της Ελλάδας, αλλά δεν εξυπηρετεί την επίτευξη θετικής ατζέντας όσον αφορά την περιφερειακή γεωπολιτική».