Η αίσθηση της ανάπτυξης
Εμείς ωραία τα συζητάμε, ότι η Αλεξανδρούπολη, η ευρύτερη περιοχή του Εβρου, θα μετατραπεί σε κόμβο ενέργειας, σε επενδυτικό Ελντοράντο, αλλά για τους κατοίκους, με εξαίρεση την αγορά και το real estate, ακόμη το όφελος δεν είναι ορατό. Και αυτό είναι πρόβλημα. Απλώς αντιλαμβάνονται ότι κάτι καλό, κάτι σημαντικό γίνεται στην περιοχή τους, σε σχέση με την προηγούμενη δεκαετία, τα χρόνια της υψηλής ανεργίας, αλλά τα αποτελέσματα ακόμη τα περιμένουν. Αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχουν πολλά ακόμα να γίνουν. Εργα υποδομής που χωρίς την υλοποίησή τους η αίσθηση ανάπτυξης θα παραμείνει αίσθηση.
Και ας έχει γίνει στρατιωτικός κόμβος η περιοχή, με τα πλοία του ΝΑΤΟ να ξεφορτώνουν και να φορτώνουν στρατιώτες και υλικό και πολλά λεφτά να μένουν στην πόλη από αυτή τη δραστηριότητα. Ενεργειακά τα πράγματα είναι πιο οριοθετημένα και πιο πολλά υποσχόμενα. Αλλωστε από εκεί ξεκίνησε η αναζωπύρωση του επενδυτικού ενδιαφέροντος στην περιοχή της Θράκης. Ο σταθμός υγροποιημένου φυσικού αερίου (FSRU) μπαίνει και επίσημα σε λειτουργία τις επόμενες εβδομάδες και, όπως είπε ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζορτζ Τσούνης, συνεχίζει να εξετάζεται και να συζητείται με τις χώρες της περιοχής ένα ακόμα FSRU, με στόχο – γιατί όχι; – την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της Ουκρανίας.
Από εδώ (την Αλεξανδρούπολη) ξεκινάει και ο αγωγός φυσικού αερίου IGB που στέλνει το αέριο στις βαλκανικές αγορές. Βουλγαρία, Ρουμανία και Σερβία δεν κρύβουν ότι με τις κατάλληλες υποδομές (τρένο, δρόμοι, λιμάνι) θα καλοέβλεπαν την πώληση των προϊόντων τους προς τον υπόλοιπο κόσμο, μέσω των δικών μας λιμανιών, παρακάμπτοντας τα Στενά. Αντίστοιχα, όπως ωραία το είπε ο υπουργός Υποδομών Χρήστος Σταϊκούρας, οι Ινδοί ψάχνουν λιμάνι στην άκρη της Ευρώπης για να διοχετεύουν τα προϊόντα τους.
Μέσα σε δύο ημέρες, με έναν καλό σιδηρόδρομο, θα μπορούσαν τα προϊόντα να φτάνουν στο Ταλίν της Εσθονίας παρακάμπτοντας πλήρως τη Ρωσία. Για την ώρα ωστόσο, το λιμάνι δεν συνδέεται με το υφιστάμενο σιδηροδρομικό δίκτυο.
Τέτοια συμβαίνουν και η δυσπιστία για ό,τι ακούγεται αυξάνεται. Ο νομός στρέφεται στα «σιγουράκια», σε αυτά που ξέρει. Στους επισκέπτες που έρχονται από την Τουρκία και κατακλύζουν τις παραλιακές περιοχές.
Οι ίδιοι το λένε, καλός ο «κόμβος», αλλά μήπως πρέπει να φτιάξουμε τον δρόμο προς την Τουρκία; Μήπως πρέπει να εκσυγχρονίσουμε το Τελωνείο των Κήπων που παραμένει τριτοκοσμικό, στη χώρα που βρίσκεται στην πλευρά της Ευρώπης; Στην άλλη πλευρά, της Τουρκίας, οι αντίστοιχες εγκαταστάσεις είναι άρτιες.
Τα υπόλοιπα προβλήματά τους είναι ίδια με της υπόλοιπης Ελλάδας. Για παράδειγμα, δεν βλέπουν πώς θα ολοκληρωθεί η διασύνδεση των ταμειακών μηχανών με τα POS νωρίτερα από ένα εξάμηνο μετά. Αν δεν βρίσκουν εταιρείες να κάνουν τη δουλειά οι εταιρείες στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, σε μικρότερες πόλεις είναι σχεδόν αδύνατο. Διαμαρτύρονται για την τεκμαρτή φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών και επικαλούνται το μικρότερο μέγεθος της αγοράς όπου δραστηριοποιούνται, τη δική τους ιδιαιτερότητα.
Τους πονά το δημογραφικό. Στα βόρεια του νομού σε κάθε γέννα αναλογούν περίπου 18 θάνατοι. Μετά την καταστροφική πυρκαγιά του περασμένου καλοκαιριού η ένταση μείωσης του πληθυσμού αυξήθηκε. Τα σχέδια αποκατάστασης, ακόμα και αν αποδώσουν, δύσκολα θα αλλάξουν την κατάσταση, αν δεν γίνει κάτι μεγαλύτερο, όπως, για παράδειγμα, ένα πλέγμα μέτρων που να οδηγεί στο πώς θα πειστεί ένα νέο ζευγάρι να θέλει να μείνει και να φτιάξει την οικογένειά του σε αυτόν τον πανέμορφο τόπο. Πολλοί εκτιμούν ότι η μεγάλη ανάπτυξη έρχεται, αλλά οι περισσότεροι δύσκολα θα αντέξουν μέχρι τότε…