Αντώναρος για ευρωβουλευτής
Ενας μπαίνει, ένας δεν μπαίνει. Τετάρτη βράδυ κατά τις 9.30 στην Αλεξανδρούπολη, λίγο αφότου είχε ολοκληρωθεί η πρώτη ημέρα του forum για τη Θράκη και την Ανατολική Μακεδονία (μια έξοχη πρωτοβουλία της Alter Ego Media και της εταιρείας Συμεών Τσομώκος), μου ήρθε στο κινητό η είδηση, από τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο, τον Βαγγέλη Αντώναρο. Θα είμαι, μου έγραφε, υποψήφιος ευρωβουλευτής, με τον ΣΥΡΙΖΑ φυσικά – μια ακόμη ένδειξη ότι η σπορά του προέδρου Αλέξη του βετεράνου, του απόμαχου, δεν πήγε χαμένη. Εξακολουθεί να… βλασταίνει. Οπως άλλωστε συμβαίνει με τη «σπορά» κάθε «μεγάλου τιμονιέρη»!
Ο Βαγγέλης, φίλος μου, μου ανέφερε σε αυτό το μήνυμα, που θα κρατήσω φυσικά (δεν πρέπει αυτά τα ντοκουμέντα να χάνονται) ότι επιχειρεί το μεγάλο, καινούργιο, βήμα (το προηγούμενο, υπό την εμπνευσμένη ηγεσία Τσίπρα, τον περσινό Ιούνιο, δεν πήγε τόσο καλά, όπως ενθυμείστε, αλλά τέλος πάντων, έτσι είναι οι αγωνιστές, δεν το βάζουν κάτω), «διότι αντιευρωπαϊκές δυνάμεις, δυνάμεις εχθρικές προς τις αξίες και τις αρχές της Ενωμένης Ευρώπης επιχειρούν να εκμεταλλευτούν την αβεβαιότητα των λαών κερδίζοντας έδαφος (…) και όλοι μας έχουμε υποχρέωση να αντιτάξουμε ένα αποφασιστικό ΟΧΙ σε αυτόν τον ολισθηρό κατήφορο». Για να προσθέσει αμέσως μετά, με κεφαλαία γράμματα, τα οποία απεχθάνομαι, αλλά εκείνος το έκανε για να δώσει μία έμφαση:
«Σε αυτή την προσπάθεια», εξηγεί, «θέλω να είμαι παρών με όλες μου τις δυνάμεις με την τεράστια πείρα μου με τη διάθεση προσφοράς που διαθέτω». Τι να προσθέσω άλλο εγώ; Εναπόκειται στους συριζαίους να αξιοποιήσουν τη διάθεσή του…
Οι μετρήσεις έκοψαν τον Φαήλο
Επιστρέφοντας χθες το μεσημέρι από την ακριτική πόλη, «έπεσα» πάνω στη στενάχωρη την είδηση, ότι τα κυκλώματα «έφαγαν» (έτσι πάντα, μια ζωή αυτά τα κυκλώματα, να μη δουν άνθρωπο να προκόβει) τον Φαήλο Κρανιδιώτη, από το ψηφοδέλτιο της ΝουΔου για τις ευρωεκλογές. Το βαρύ έργο για τη θλιβερή (για τον Φαήλο) ανακοίνωση, το ανέλαβε ο άνθρωπος για τις δύσκολες αποστολές υφυπουργός Μπρατάκος, ο οποίος συναντήθηκε με τον Φαήλο, προχθές, και όσο πιο ευγενικά γινόταν, του ανέφερε ότι «δεν χωράει στο ψηφοδέλτιο», χωρίς προφανώς καμία αιχμή για τα πολλά κιλά του. Πολιτικά δεν χωράει. Ούτε ότι τον έκοψε ο πρόεδρος Κυριάκος του είπε, διότι δεν ισχύει. Εκείνο που έπαιξε τον πιο σοβαρό ρόλο ήταν οι μετρήσεις. Αυτές οι μετρήσεις που κάνει καθημερινά το Μέγαρο Μαξίμου (τα γνωστά focus GROUP) από τα οποία προέκυψε ότι τον Φαήλο δεν τον αντέχει το ψηφοδέλτιο, λόγω προϋπηρεσίας σε διάφορα ακραία δεξιά σχήματα, τύπου Εμφιετζόγλου ή Μπογδάνου. Κρίθηκε ότι το διαρρεύσαν διάστημα από τις εθνικές εκλογές του ’23, οπότε και είχαν σημειωθεί αυτές οι δραστηριότητες, ήταν αρκετά μικρό για να τις σκεπάσει η λήθη του χρόνου. Και εκτιμήθηκε ότι αν τον ενέτασσαν στο ψηφοδέλτιο ενδεχομένως να υφίστατο συνολική ζημιά το κόμμα στις κάλπες.
Αρμοδίως μου παρασχέθηκε η πληροφορία ότι τις συζητήσεις με τον Κρανιδιώτη τις είχε διεκπεραιώσει ο Μπρατάκος, και ότι δεν είχε υπάρξει συνάντηση με τον πρόεδρο Κυριάκο, κανένα βράδυ εκεί στην Πειραιώς, που είναι και κοντά στα λημέρια του Φαήλου…
Οι «κακές ψυχές του ΣΥΡΙΖΑ»
Η πιο ωραία διασκέδαση στην τηλεόραση είναι οι πρωινές ενημερωτικές εκπομπές, ειδικά όταν σε αυτές φιλοξενούνται πρώην στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τα οποία είτε ξεκατινιάζονται μεταξύ τους είτε κάνουν… ρόμπα, κατά το κοινώς λεγόμενο, τους πρώην συντρόφους. Ακουγα ας πούμε χθες το πρωί, στο ξενοδοχείο στην Αλεξανδρούπολη, στην εκπομπή «Πρωινό» του Mega τον Νίκο Φίλη, ο οποίος είπε τα καλύτερα για τους πρώην συντρόφους του, Νίκο Παππά και Παύλο Πολάκη. Τους χαρακτήρισε… «κακές ψυχές του ΣΥΡΙΖΑ» – ορισμό, που ούτε εγώ δεν θα έδινα σ’ αυτούς τους δύο, για τους οποίους όπως είναι γνωστό, τρέφω τα «καλύτερα» συναισθήματα. Κι όμως ο Φίλης, τους την κόλλησε τη «ρετσέτα» και μάλιστα δις. Γι’ αυτό, όταν έγραφα παλιά, ότι στην Κουμουνδούρου πάνε τοίχο τοίχο για να μη φάνε καμιά πισώπλατη μαχαιριά, μερικοί νόμιζαν ότι έκανα πλάκα. Οχι, δεν έκανα. Η αλήθεια ήταν.
Ο Φίλης που είχε μεγάλα κέφια (βέβαια τον… μπρίζωναν κάθε τόσο ο Ιορδάνης με την Ανθή) διέλυσε από την αρχή μέχρι το τέλος το… οικονομικό πρόγραμμα που είχε παρουσιάσει ο πρόεδρος Κασσελάκης στις αρχές της εβδομάδας, κάνοντας λόγο για ιδέες που δεν έχουν πετύχει πουθενά τα τελευταία 30 χρόνια. Ασε που είπε και το φοβερό ότι ο πρόεδρος Κασσελάκης με όσα υποστηρίζει και όσα επιχειρεί δείχνει μια έκπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, «δεν υπάρχει ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ, είμαστε σ’ ένα άλλο πράγμα, το οποίο θα αλλάξει εντελώς αυτό που ξέραμε», σημείωσε.
Συστήνω ανεπιφύλακτα, όπου τους πετυχαίνετε όλους αυτούς (εννοώ σε κάποια τηλεόραση), καθίστε να τους ακούσετε, θα πάρετε μια καλή εικόνα για το ποιοι κυβερνούσαν τη χώρα και τις τύχες όλων μας για 4½ χρόνια, υποδυόμενοι τους σοβαρούς…
Μετά τα Κούλουμα ο Λευκός Οίκος
Γιατί το Μέγαρο Μαξίμου δεν έχει ακόμη ανακοινώσει την επίσκεψη Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον και τη συνάντησή του με τον αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, αφού είναι σιγουράκι και τα δύο; Απάντηση, διότι το Μέγαρο Μαξίμου, κάνει διαχείριση της πολιτικής επικοινωνίας του προέδρου Κυριάκου. Ενα πράγμα την ημέρα – αυτή είναι η τακτική. Χθες λοιπόν, είχε σειρά η ανακοίνωση της επίσκεψης του Κυριάκου με τη Μελόνι και τον βέλγο προεδρεύοντα της Ευρωπαϊκής Ενωσης Ντε Κρου μετά της κυρίας Φον ντερ Λάιεν, στην Αίγυπτο, την Κυριακή. Τους το είχα χαλάσει προχθές Τετάρτη, όταν την «έκαψα» την είδηση, απτόητοι εκείνοι, το ανακοίνωσαν χθες, εν χορδαίς και οργάνοις, χωρίς να αλλάξουν ένα «και» από όσα είχα αναφέρει εδώ.
Εκανε τη σχετική αναφορά ο Τζορτζ Τσούνης, ο πρεσβευτής των ΗΠΑ, στο forum της Αλεξανδρούπολης για την επίσκεψη στις ΗΠΑ και τη συνάντηση με τον πρόεδρο Μπάιντεν; Δεν τρέχει τίποτε, σου λέει, ας το κρατήσουμε για λιγάκι πίσω, και το λέμε, έπειτα από δυο-τρεις ημέρες, μετά την Καθαρά Δευτέρα που θα έχουν επιστρέψει όλοι από τα Κούλουμα. Να το ακούσουν, να το εμπεδώσουν. Να έχει τη δημοσιότητα που πρέπει. Στο κάτω κάτω της γραφής, δεν θα επισκεφθεί την… Κοζάνη, ούτε καν τη… Λωζάννη. Στην Ουάσιγκτον θα πάει, και στο Οβάλ Γραφείο θα γίνει δεκτός. Δεν πρέπει να το αναγγείλουμε με το σχετικό ταρατατζούμ; Πρέπει παιδιά.
Τα πάντα όλα για την επικοινωνία και τη δημοσιότητα…
Δικαιοσύνη
Η Δικαιοσύνη είναι τυφλή, σωστά; Σωστά! Κουφή όμως δεν είναι. Ούτε από άλλον πλανήτη. Εδώ μεταξύ μας περιφέρεται. Κι αυτοί που τη διακονούν, κι αυτοί μεταξύ μας ζουν. Τούτων δοθέντων, ακόμη κι αν θεωρήσει κανείς ότι δεν ισχύουν όλα τα παραπάνω, ένα παιδί, 12 ετών, αποκλείεται να έκανε με τη θέλησή του όλα όσα αποδείχθηκε ότι έγιναν εις βάρος του. Δεν μπορεί να συνέβη κάτι τέτοιο ό,τι και να επικαλούνται όσοι το υποστηρίζουν. Ενα παιδί είναι. Ενα μικρό παιδί. Ποιος μπορεί να το ξεχνάει αυτό; Και πώς είναι δυνατόν κανείς να το ξεπερνάει ως γεγονός, ώστε να καταλήγει σε συμπεράσματα τα οποία είναι σε προφανή (και πρωτοφανή) σύγκρουση με την απλή λογική;
Εμένα στην υπόθεση αυτή του Κολωνού δεν με ενδιαφέρει αν ο θύτης λέγεται Μίχος, Κώστας, Γιώργος ή Μήτσος. Αν είναι δεξιός ή αριστερός. Εμένα με ενδιαφέρει ότι ο καθένας απ’ αυτούς, και ο συγκεκριμένος πολύ περισσότερο, αύριο θα τρίβει το χαρτί της αθώωσής του, στα μούτρα μιας αποσβολωμένης κοινωνίας η οποία θα αναρωτιέται «πώς είναι δυνατόν;».
Και ύστερα θα παρακολουθεί έντρομη να φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια μετά τη βροχή, οι όμοιοί του…