Υδροπλάνα: Μία ιστορία 21 ετών με γραφειοκρατία και τρικλοποδιές – Φόβοι για μπλόκο στην αδειοδότηση
Τον κίνδυνο να «βουλιάξει» οριστικά στο «χαρτοβασίλειο της γραφειοκρατίας», αντιμετωπίζει η πολύπαθη επιχειρηματική προσπάθεια για καθιέρωση των υδροπλάνων στην Ελλάδα, η οποία εξελίσσεται σε σύγχρονο… γεφύρι της Αρτας, συγκεντρώνοντας όλες εκείνες τις παθογένειες που βάζουν φρένο στο επιχειρείν και την ανάπτυξη της χώρας.
Τα υδατοδρόμια που έχουν ήδη αδειοδοτηθεί μέχρι σήμερα βρίσκονται και πάλι στον… αέρα, ενώ για το Μητροπολιτικό Υδατοδρόμιο της Αθήνας που θεωρείται «κλειδί» για την ενεργοποίηση των επενδύσεων στα υδροπλάνα, δεν προβλέπεται και ούτε έχει ξεκινήσει ακόμα οποιαδήποτε διαδικασία!
Αν και έχουν περάσει 21 ολόκληρα χρόνια (!) από την αρχική εμφάνιση των υδροπλάνων στην Ελλάδα, η πολιτεία όχι μόνο δεν έχει ολοκληρώσει ακόμα το απαραίτητο θεσμικό πλαίσιο που θα οδηγήσει με ασφάλεια στο ξεκλείδωμα των επενδύσεων για τα υδροπλάνα, αλλά βάζει και η ίδια «τρικλοποδιές» στην ανάπτυξή τους, αλλάζοντας συνεχώς τους κανόνες.
Ο τελευταίος νόμος 4663/2020 για την αδειοδότηση των υδατοδρομίων είχε βελτιώσει σε αρκετά σημεία τις υπερβολές προηγούμενων νόμων, αλλά χρειαζόταν περισσότερη απλοποίηση. Ομως, αντί για την αναμενόμενη απλοποίηση, προέκυψε νέο σχέδιο νόμου με καινούργια εμπόδια!
Συγκεκριμένα, όπως αποκαλύπτουν σήμερα «ΤΑ ΝΕΑ», από το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών προωθείται σχέδιο νέου νόμου το οποίο προσθέτει «πρωτοφανείς διαδικασίες» που θα καθυστερούν – εάν δεν μπλοκάρουν – περαιτέρω την αδειοδότηση των υδατοδρομίων. Μόνο από την περιγραφή βασικών διατάξεων του προωθούμενου νομοσχεδίου, αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα υδροπλάνα είναι αμφίβολο εάν θα μπορέσουν να πετάξουν ξανά στην Ελλάδα!
Η νέα πρόβλεψη
Ενδεικτική είναι η νέα πρόβλεψη του σχεδίου νόμου, να εκπονείται «Μελέτη Κυματικής Διαταραχής» για κάθε υδατοδρόμιο και υδάτινο πεδίο από τον αιτούντα την αδειοδότησή τους! Η μελέτη αυτή, «θα προσδιορίζει την ετήσια συχνότητα υπέρβασης του σημαντικού ύψους κύματος και θα εξετάζει τις περιοχές των θαλασσοδιαδρόμων, διερευνώντας με αριθμητική προσομοίωση τη διάδοση των ανεμογενών κυματισμών από τα βαθιά νερά»!
Επίσης, «η μελέτη θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα τοπογραφικά χαρακτηριστικά της περιοχής, τις επικρατούσες καιρικές συνθήκες με βάση τα δεδομένα τουλάχιστον της τελευταίας πενταετίας και τη μορφολογία του πυθμένα»!
Ακόμα, η μελέτη θα πρέπει να εκπονείται, με ευθύνη του αιτούντα, από μελετητή κάτοχο πτυχίου μελετών λιμενικών έργων, «κατηγορίας 11». Ακολούθως, η «Μελέτη Κυματικής Διαταραχής» θα ελέγχεται από τρεις δημόσιες υπηρεσίες και η έγκρισή της θα αποτελεί προϋπόθεση για την εκάστοτε αδειοδότηση υδατοδρομίου και υδάτινου πεδίου!
Στελέχη των εταιρειών του κλάδου των υδροπλάνων (επαγγελματίες πιλότοι, εμπειρογνώμονες, κ.λπ.), με τους οποίους επικοινώνησαν «ΤΑ ΝΕΑ», δηλώνουν σοκαρισμένοι με την προτεινόμενη «Μελέτη», η οποία δεν απαιτείται σε καμία άλλη χώρα του κόσμου, όπου λειτουργούν υδροπλάνα (Καναδάς, ΗΠΑ, Μαλδίβες, Νορβηγία, Δανία, Αυστραλία, Ιταλία, Κροατία κ.λπ.)
Οπως επισημαίνουν τα ίδια στελέχη, «είναι η τέταρτη κατά σειρά κομβική “τρικλοποδιά” στην προσπάθεια των υδροπλάνων να ανοίξουν φτερά στην Ελλάδα». Η πρώτη, μπήκε αμέσως με την ψήφιση του πρώτου νόμου (3333/2005) για τα υδροπλάνα, όπου υπήρχε ο περιορισμός των 3 ημερήσιων πτήσεων σε αδειοδοτημένα υδατοδρόμια. Ο ίδιος νόμος προέβλεπε την έκδοση ΠΔ με το οποίο θα μπορούσαν να πραγματοποιούνται περισσότερες πτήσεις υδροπλάνων ημερησίως, όμως δυστυχώς το ΠΔ δεν εκδόθηκε ποτέ.
Η δεύτερη «τρικλοποδιά», ήρθε με τον νόμο 4146/2013, όπου προβλεπόταν ότι για την αδειοδότηση υδατοδρομίου μέσα σε λιμάνι, θα έπρεπε πρώτα να εγκριθεί η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) ολόκληρου του λιμανιού (δηλαδή, δεν αρκούσε η ΜΠΕ του υδατοδρομίου) και μάλιστα η όλη διαδικασία θα έπρεπε να ολοκληρωθεί από τον αιτούντα την αδειοδότηση του υδατοδρομίου! Σημειωτέον, ότι ακόμα και σήμερα λιμάνια των μικρών νησιών, δεν διαθέτουν εγκεκριμένη ΜΠΕ. Ο παραλογισμός αυτός εξαλείφθηκε με νεότερο νόμο και πλέον απαιτείται μόνο η έγκριση της ΜΠΕ του υδατοδρομίου. Η τρίτη «τρικλοποδιά», ήρθε με τον νόμο 4568/2018, με τον οποίο απαγορεύτηκε η έκδοση άδειας ίδρυσης υδατοδρομίου από ιδιωτικές εταιρείες και επιτρεπόταν μόνο σε φορείς του Δημοσίου. Αυτό «διορθώθηκε» με μεταγενέστερο νόμο, αλλά για αρκετά χρόνια η μη αδειοδότηση ιδιωτικών υδατοδρομίων καθυστέρησε τη δημιουργία ενός βιώσιμου δικτύου.
Ερωτηματικά
«Δυστυχώς, τέτοιες νομοθετικές πρωτοβουλίες δημιουργούν εύλογο προβληματισμό, ως προς το ποιοι δεν θέλουν να πετάξουν τα υδροπλάνα στην Ελλάδα, θέτοντας – μέσω των διαφόρων υπηρεσιών – συνεχώς προσκόμματα εδώ και 21 χρόνια», λένε με απόγνωση οι άνθρωποι των υδροπλάνων. Ενώ το προφανές ερώτημα που θέτουν, σε σχέση με το νέο νομοσχέδιο, είναι: «Γιατί δεν υπήρχε απαίτηση Μελέτης Κυματικής Διαταραχής σε όλους τους προηγούμενους νόμους αδειοδότησης των υδατοδρομίων από τα έτη 2004 έως 2025;». Σύμφωνα με τους εμπλεκόμενους στην πολύπαθη υπόθεση των υδροπλάνων, «τα υδροπλάνα τα θέλουν οι δήμοι, οι τοπικές κοινωνίες, ο τουρισμός, αλλά δεν τα θέλουν οι ανταγωνιστές τους». Τα μεγάλα «αγκάθια» που κατά τους ίδιους εξακολουθούν να κρατούν τα υδροπλάνα μακριά από τα ελληνικά νησιά και τα παράλια της ηπειρωτικής Ελλάδας, είναι δύο:
1.Το νομοθετικό πλαίσιο και οι συνεχείς αλλαγές στην αδειοδότηση των υδατοδρομίων, που φρενάρουν τη δημιουργία ενός εκτεταμένου δικτύου υδατοδρομίων και υδάτινων πεδίων στη νησιωτική χώρα, σε παραθαλάσσιες περιοχές και σε λίμνες.
2.Η μη χωροθέτηση και λειτουργία «Μητροπολιτικού Υδατοδρομίου στην Αθήνα». Ειδικότερα, η δημιουργία ενός κεντρικού υδατοδρομίου στο παραλιακό μέτωπο της Αθήνας (μεταξύ ΣΕΦ και Αλίμου), που θα χρησιμοποιείται από όλες τις εταιρείες και θα είναι εύκολα προσβάσιμο με τα μέσα μαζικής μεταφοράς ή με ΙΧ, θεωρείται κομβικής σημασίας για το ξεκλείδωμα των επενδύσεων στον χώρο των υδροπλάνων.
Στόχος είναι να εξασφαλίζεται η εύκολη μετακίνηση των τουριστών, αλλά και η άμεση πρόσβαση των νησιωτών στο οικονομικό, εμπορικό και διοικητικό κέντρο της πρωτεύουσας, καθώς και στα μεγάλα νοσοκομεία.