Κώστας Σλούκας: «Η πρόκληση της καριέρας μου»
Ο Κώστας Σλούκας «τρέφεται» με τις προκλήσεις, του αρέσει να βάζει δύσκολα στον εαυτό του και δώσ’ του πρόκληση και πάρ’ του την ψυχή.
Στα 34 του έφυγε από τον Ολυμπιακό και πήγε στον Παναθηναϊκό και ξαναγεννήθηκε οδηγώντας τους Πράσινους στον θρίαμβο και την κατάκτηση της Ευρωλίγκας και του πρωταθλήματος το 2024 με τον ίδιο να είναι ο κορυφαίος και στους δύο τελικούς. Η Εθνική για αυτόν είναι αγάπη, λατρεία, αλλά όπως παραδέχεται μιλώντας στα «ΝΕΑ» η φετινή είναι και μια μεγάλη πρόκληση, άρα το μάτι του… γυαλίζει ήδη!
«Ναι, είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι για μένα πάντα η Εθνική. Ιδιαίτερα δε τώρα που πλησιάζω στο τελευταίο κομμάτι της καριέρας μου είναι ακόμα πιο ξεχωριστό. Είμαι πιο ανήσυχος, η πρόκληση που βλέπω μπροστά μου, ίσως στο κλείσιμο της καριέρας μου, είναι μεγάλη, ενδεχομένως η μεγαλύτερη της καριέρας μου» μας λέει χωρίς φόβο, αλλά με πάθος, καθώς με τα γαλανόλευκα παθιάζεται ιδιαίτερα, από 12 ετών όταν άρχισε να παίζει (και) με αυτά. Τα μετάλλια ήρθαν βροχή στην αρχή, αλλά με την Ανδρών δυστυχώς ξηρασία.
«Εχω μάθει να λέω τα πράγματα με το όνομά τους και έχω το θάρρος της γνώμης μου. Οπότε ναι, είναι απωθημένο μια επιτυχία με την Ανδρών. Σε αντίθεση με τις “μικρές” Εθνικές, στην Ανδρών δεν έχω κάποια επιτυχία, αναλαμβάνω και τις ευθύνες που μου αναλογούν για αυτό, εννοείται. Ακριβώς όμως για αυτόν τον λόγο η φετινή μου παρουσία εδώ, που ίσως να είναι και η τελευταία, είναι πολύ πιο σημαντική και βαρύνουσα για μένα» λέει ο αρχηγός του Παναθηναϊκού και παλιά καραβάνα, που παρότι το θέλει σαν τρελός, δεν πρόκειται να τον ακούσεις να μιλάει για μετάλλιο, υψηλούς στόχους κ.λπ.
«Είναι μακριά για να πούμε για στόχους και μετάλλιο. Ο όμιλος είναι δύσκολος, το στοίχημα είναι να βρούμε τη χημεία μας και ο ένας τον άλλο για να φέρουμε αποτελέσματα. Αυτό που με κάνει να αισιοδοξώ για αυτή την Εθνική είναι το μείγμα που έχουμε. Υπάρχουν αρκετά νέα παιδιά, αλλά και παίκτες που είναι μπαρουτοκαπνισμένοι, με εμπειρία και πολλές επιτυχίες. Είναι στοίχημα, και για το προπονητικό σταφ και για όλους εμάς, να δέσει αυτό το σύνολο και να πετύχουμε κάτι καλό. Βήμα-βήμα, φυσικά. Δεν κοιτάμε μακριά».
Οταν μπαίνει στο παρκέ, αφήνει την ταυτότητα στα αποδυτήρια και η ηλικία του δεν παίζει κανέναν ρόλο.
«Πάντα απολαμβάνω να παίζω και όπως είπα στα 35 μου με ζουν οι προκλήσεις. Τώρα είναι ίσως η μεγαλύτερη της καριέρας μου να πετύχω κάτι με το εθνόσημο. Ηλικιακά και λόγω της πορείας μου προσπαθώ να μεταλαμπαδεύσω στα πιο νέα παιδιά πράγματα, όπως μας έκαναν και εμάς οι παλαιότεροι. Ετσι χτίζεις χαρακτήρα, και ένα μέταλλο που μπορεί να σε πάει μακριά» μας λέει ο Κώστας Σλούκας και πίνει νερό στο όνομα του πρώην συμπαίκτη του και νυν προπονητή του Βασίλη Σπανούλη:
«Και εγώ συνεχίζω να μαθαίνω από τον Βασίλη. Είναι εξαιρετικός. Μόλις 2½ χρόνια προπονητής και έφτασε με τη Μονακό σε τελικό Ευρωλίγκας, όμως δεν ήταν καθόλου έκπληξη για μένα. Εχει παίξει σε κορυφαίο επίπεδο και έχει βαδίσει σε μονοπάτια που τον κάνουν να γνωρίζει πολλά πράγματα όπου άλλοι προπονητές δεν το έχουν κάνει σε 20–30 χρόνια, γιατί δεν είχαν ανάλογη εμπειρία ως παίκτες. Ηταν κορυφαίος των κορυφαίων για πολλά χρόνια».
Οσο για το τι του ξεχωρίζει: «Εκτός από την τεράστια προσωπικότητά του είναι αυτό το work ethic που έχει και το περνάει στους παίκτες. Είναι η δική του φιλοσοφία και μπορεί να το περάσει πολύ γρήγορα. Η εργασιακή ηθική (work ethic) αναφέρεται στις αξίες και τις αρχές που καθοδηγούν τη συμπεριφορά και την προσέγγιση ενός ατόμου στην εργασία του. Περιλαμβάνει την πίστη στην αξία της εργασίας και την αφοσίωση στην εκτέλεσή της με υπευθυνότητα, συνέπεια και επιμέλεια και ο Σπανούλης είναι και σε αυτό κορυφαίος».