Πολιτική

Γιατί τα κάνει όλα το «σύστημα»; Γιατί η Ολομέλεια ψηφίζει με 238 ψήφους υπέρ και 46 κατά την άρση της ασυλίας της έπειτα από μήνυση πρώην υποψήφιάς της, η οποία είχε υποστηρίξει ότι την καρατόμησε για να δώσει την έδρα σε εκλεκτό της; Για ποιον λόγο την ίδια μέρα 209 βουλευτές αρνούνται να άρουν την ασυλία της Κανέλλη παρότι την έχει μηνύσει εκείνη για συκοφαντική δυσφήμηση; Σύμφωνα με την αρχηγό που ζώνεται καθημερινά τα φυσεκλίκια του ακτιβισμού μέσα στο Κοινοβούλιο, το κατεστημένο τής επιτίθεται έτσι – και τη φιμώνει όπως η αριστερή προεδρεύουσα, που καθυστέρησε τον ρητορικό της οίστρο για επτά ολόκληρα λεπτά – επειδή ονειρεύεται μια άδεια Βουλή. Στο σύμπαν της, το Βουλευτήριο χωρίς αυτή να αποκαλεί παλιούς της συντρόφους «δεκανίκια» και κυβερνητικούς «ακροδεξιούς» θα είναι κενό, αφού δεν θα είναι γεμάτο με τις κορόνες της. Στη δική της ανάλυση, δηλαδή, οι θορυβώδεις περφόρμανς είναι πολιτική. Κάτι ανάλογο πιστεύουν και σε άλλες πλευρές των εδράνων, βέβαια. Ο υπουργός που παλεύει άνετα στις αντιστυστημικές λάσπες από την εποχή της ΧΑ, π.χ., αποφάνθηκε ότι «η κυρία Κωνσταντοπούλου με τις συνεχόμενες ύβρεις που εκτοξεύει προς πάσα κατεύθυνση ασκεί πολιτική», επιμένοντας πως «η Δημοκρατία δεν είναι ανυπεράσπιστη στον τραμπουκισμό της».

Αποδόμηση

Αλλά κι η κομμουνίστρια, η οποία έχει εμπλακεί σε πολλούς καβγάδες μαζί της, δεν χαρακτήρισε τις μεθόδους της συκοφαντικές μόνο, παρομοίασε το πολιτικό της ύφος με εκείνο του Κασιδιάρη. Είναι κοινό μυστικό στους κοινοβουλευτικούς διαδρόμους πως αριστεροί και δεξιοί θεωρούν ότι κάνει μπούλινγκ στους εκπροσώπους του έθνους άσχετα από την ιδεολογική τους ταυτότητα. Ή πως το απύλωτο στόμα της είναι ο κύριος λόγος που αποφασίστηκε να μπει «κόφτης» στις παρεμβάσεις από βήματος. Το πραγματικό πρόβλημα για το πολίτευμα, πάντως, δεν είναι τόσο η συμπεριφορά της επικεφαλής ενός κομματιδίου διαμαρτυρίας που κάποια στιγμή συνομίλησε με τον εαυτό της για το ενδεχόμενο ενός πρωθυπουργικού μέλλοντος. Είναι πως οι απέναντι σ’ αυτή δεν έχουν κατορθώσει να βρουν έναν αποτελεσματικό τρόπο να την απαξιώσουν στα μάτια των ψηφοφόρων. Κάποιοι λένε ότι δεν χρειάζεται, φροντίζει μόνη της να βλάπτει το προφίλ της. Η πτωτική πορεία των δημοσκοπικών της ποσοστών στηρίζει μια τέτοια άποψη. Δεν εγγυάται, ωστόσο, πως τα πανιά της Πλεύσης Ελευθερίας δεν θα ξαναφουσκώσουν σε μια ευκαιρία ανάλογη με εκείνη που η πρόεδρός της διέκρινε στην τραγωδία των Τεμπών. Το «σύστημα», λοιπόν, δεν της έχει κάνει τίποτα εφόσον δεν έχει παρουσιάσει ακόμη μια πειστική αποδόμηση του πολιτεύεσθαι που θέλει να καθιερώσει.