Αντώνης Μυριαγκός στα ΝΕΑ: «Έχουμε ανάγκη να δώσουμε στο Κακό ανθρώπινα χαρακτηριστικά»
Βασισμένη στο εμβληματικό μυθιστόρημα του Μπραμ Στόκερ είναι η παράσταση «Dracula» που ανεβαίνει στο Θέατρο Πόρτα. Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου διασκευάζει και σκηνοθετεί την ιστορία του Κόμη, όχι για να αναπαράγει έναν γνώριμο μύθο τρόμου αλλά για να τον μετασχηματίσει σε μια σκοτεινή, υπαρξιακή αλληγορία της εποχής μας που καθρεφτίζει τα πάθη της. «Η διασκευή έχει να κάνει περισσότερο με το τι προβάλλει τελικά ο Δράκουλας αλλά και το τι είναι. Είναι πρόσωπο; Είναι πλάσμα; Ή μήπως είναι μια μηχανή επιθυμιών; Ο στόχος είναι να δούμε τι χώρος σχηματίζεται σιγά σιγά στον θεατή ώστε να κάνει τη δική του σύνθεση. Έχουμε αφηγήσεις, μια χροιά λίγο πιο επιστολική γιατί το μυθιστόρημα είναι μέσα από επιστολές και διάφορα αποκόμματα. Υπάρχουν επίσης τα πιο βασικά πρόσωπα της ιστορίας και μια προβολή στον καθρέφτη για να αναρωτηθούμε τι είναι τελικά αυτό το πλάσμα», αναφέρει ο Αντώνης Μυριαγκός μιλώντας στο «Νσυν».
Ο ίδιος, αναλαμβάνει να δώσει ζωή σ’ έναν ήρωα που οι περισσότεροι γνωρίζουν μέσα από την κινηματογραφική του ύπαρξη αλλά κρύβει πολλά περισσότερα στοιχεία κάτω από την κάπα του. «Ο Δράκουλας δεν έχει μόνο μία μορφή. Μπορεί να πάρει διάφορες κι έχει να κάνει με το τι βλέπει ο καθένας από εσάς σε αυτό το σκοτεινό κόσμο και του δίνει μορφή. Σε αυτήν την παράσταση νιώθω ότι είμαι ένας παίκτης ο οποίος παίζει με την μαριονέτα του περισσότερο. Έχω την αίσθηση μιας ευθύνης ενός ηθοποιού πίσω από τη σκηνή, ο οποίος φροντίζει να προβάλλει αυτήν την μαριονέτα ώστε να βοηθήσει το θεατή να νιώσει πράγματα. Το έργο είναι έτσι στημένο που ουσιαστικά το Δράκουλα τον ακούμε ή τον νιώθουμε μέσα από τις αφηγήσεις των άλλων κι εγώ μ’ έναν τρόπο έρχομαι κατά στιγμές να ενδυναμώσω λίγο, να παρουσιάσω αυτό το πλάσμα. Με τη βοήθεια βέβαια, της σκηνοθεσίας, των φώτων, του ήχου, της φωνής και της εικόνας που σχηματίζεται», επισημαίνει ο ηθοποιός.
Σε αυτό το πλαίσιο, το κακό δεν εμφανίζεται ως εξωτερική απειλή ούτε ως μια απόλυτα σκοτεινή δύναμη. Κυκλοφορεί χαμηλόφωνα, σχεδόν σαγηνευτικά και φωλιάζει εκεί όπου γεννιέται η επιθυμία. Είναι ένα κακό οικείο, καθημερινό, βαθιά ανθρώπινο. «Εχουμε ανάγκη να δώσουμε στο κακό ανθρώπινα χαρακτηριστικά και μ’ έναν τρόπο να μπορέσουμε να το καταλάβουμε, να το ερμηνεύσουμε μέσα μας κι εν τέλει να το βάλουμε σε μια θέση. Νομίζω ότι το κακό επειδή ενυπάρχει, είναι στη φύση μας. Εχουμε μια φυσική ροπή προς τα εκεί κι αν καλλιεργήσουμε τα κατάλληλα εργαλεία, θα ευδοκιμήσει. Εάν δεν το κάνεις, δεν θα ευδοκιμήσει σε αυτό το βαθμό ή τέλος πάντων θα το εντοπίσεις και κάπως θα προσπαθείς να το διαχειριστείς. Δεν θα αρχίσει να καλλιεργείται εύφορα μέσα σου», τονίζει ο πρωταγωνιστής.
Στον πυρήνα της αφήγησης, βρίσκεται η εξάντληση, όχι ως στιγμιαία φθορά αλλά ως μόνιμη κατάσταση. Ο Κόμης παραμένει ζωντανός μόνο όσο αντλεί το αίμα από τους άλλους. Απέναντι σε αυτήν την φιγούρα, ο σύγχρονος άνθρωπος δεν μοιάζει τόσο μακριά όσο θα ήθελε. «Εμάς μας κρατάει ζωντανούς η αγωνία του να είμαστε για πάντα αναλλοίωτοι, αποδεκτοί, επιθυμητοί, όμορφοι, επιτυχημένοι, πλούσιοι σε όλα τα επίπεδα. Η αγωνία αυτή νομίζω ότι υπάρχει σε όλες τις εποχές αλλά πλέον έχει αναχθεί σε τέχνη. Η τέχνη, ας πούμε, του μάρκετινγκ εμπεριέχει τέτοιους μηχανισμούς κατασκευής επιθυμίας που θα αναπαράγεται διαρκώς. Έτσι, ουσιαστικά, τώρα πια δεν είσαι μόνο ο πελάτης όπως νομίζαμε μέχρι τώρα. Γίνεσαι ο ίδιος προϊόν μέσα σε όλο αυτό το σύστημα. Και σίγουρα η εποχής μας και η τεχνολογία, έρχεται πια και στο αποδεικνύει αυτό. Το γεγονός δηλαδή ότι είμαστε όλοι με το κινητό στο χέρι και μέσα από τα social αγωνιούμε για το ποια θα είναι η καριέρα του ψηφιακού μας προφίλ, όχι του αναλογικού. Γι’ αυτό και το αίμα του Δράκουλα αποκτά συμβολική διάσταση αφού με αυτό ταΐζει τις λειτουργίες σου μέσω πλαστών επιθυμιών», καταλήγει ο Αντώνης Μυριαγκός.
Info
Έως τις 28 Δεκεμβρίου κάθε Τετάρτη έως Κυριακή στο Θέατρο Πόρτα (Μεσογείων 59, Αθήνα). Προπώληση: more.com, τηλεφωνικά στο 2118005141, 2107711333 και στα ταμεία του θεάτρου.