نسرین امیری، بانوی ۱۵ ساله از تخار که با شیوهٔ متفاوت به دور از مکتب دروس خود را دنبال می‌کند
نسرین امیری ، ۱۵ ساله باشنده ناحیه چهارم شهر تالقان در ولایت تخار ُ یکی از دخترانی است که در نتیجه وضع محدودیت های فراوان طالبان، از درس و مکتب باز مانده است.
نسرین پس از بسته شدن درهای مکتب در افغانستان ، به کمک پدرش تصمیم گرفت به شیوه‌ای متفاوت تحصیل خود را ادامه دهد. او میگوید:
"صنف هفت مکتب بودم که طالبان ما را از رفتن به مکتب منع کرد و دیگر اجازه درس خواندن ندادند. این باعث شد که ما خانه‌نشین شویم. من به صفحات اجتماعی رو آوردم و درس خود را از طریق یوتیوب، تلگرام، واتساپ به پیش بردم. خوشبختانه یک سال را به اتمام رساندم و حالا صنف هشت هستم و خیلی چیزها را یاد گرفتم. خیلی مؤثر بود و از حکومت فعلی خواهشمندم که درب مکتب‌ها را برای ما باز کند تا بتوانیم درس خود را ادامه دهیم."
محمدرضا امیری ، پدر نسرین، میگوید که پس از روی کار آمدن حکومت جدید، دخترش از مکتب بازماند و او مجبور شد برای ادامه تحصیل نسرین، راه‌حل آنلاین پیدا کند.
آقای امیری می گوید هرچند دخترش با استفاده از رسانه های اجتماعی مصروف آموزش درس های مکتب است ، اما او خواهان باز شدن درب مکاتب به روی دختران بالاتر از صنف ششم میباشد:
"چاره‌ای نبود، ما برای دختر خود مکتب آنلاین تنظیم کردیم. شکر خدا، تا صنف هفت پیش برد و الحمدلله فعلاً صنف هشت است. از حکومت فعلی تقاضا داریم که مکتب‌ها را برای دختران باز کند."
حبیب الله صدیقی فعال حقوق بشر میگوید که پس از روی کار آمدن طالبان ، بسیاری از دختران افغان ار فرصت های تحصیلی و شغلی محروم شدند . به گفته آقا صدیقی افزایش قیمت اینترنت باعث شده است تا دسترسی به آموزش های آنلاین برای بسیاری از این دختران دشوار شود:
"بعد از آمدن امارت اسلامی به افغانستان، دختران از درس و کار محروم شدند. کورس‌های آنلاین و آموزش‌های اینترنتی برای بسیاری از آنان قابل دسترسی نیست، زیرا افزایش قیمت اینترنت باعث شده تا این دختران نتوانند به‌طور منظم به تحصیل ادامه دهند. امیدوارم که حکومت امارت اسلامی این مسئله را جدی بگیرد."
بسته ماندن مکاتب دخترانه در افغانستان، بسیاری از دختران را از تحصیل محروم کرده است. با این حال، برخی مانند نسرین با استفاده از امکانات آنلاین همچنان برای ساختن آینده‌ای بهتر تلاش می‌کنند. این دختران، با پشتکار و حمایت خانواده‌ها، امیدوارند روزی درهای مکاتب دوباره به رویشان باز شود و آنان بتوانند در شرایط برابر با دیگران به تحصیل خود ادامه دهند.