نگرانی سرمنشی عمومی ملل متحد از پیامدهای اخراج زنان و دختران افغان از پاکستان
انتونیو گوتیرش در گزارش تازه خود به شورای امنیت گفته که بسیاری از زنان و دخترانی که از پاکستان به افغانستان برگشته‌اند، با وضعیت نامناسب صحی روبرو هستند و سلامت روانی و آسایش آنان به‌طور قابل توجهی تحت تأثیرات منفی این روند قرار گرفته است.
در این گزارش که روز سه‌شنبه، ۲۲ اکتبر، منتشر شد، آمده که در سال ۲۰۲۳، حدود ۵۰۰ هزار افغان، که نزدیک به ۴۹ درصد آن‌ها زن‌ها و دختران هستند، از پاکستان به افغانستان بازگشته‌اند.
انتونیو گوتیرش در این گزارش همچنین به وضعیت زنان و دختران در افغانستان اشاره کرده و گفته که در کشوری که زنان و دختران بالاتر از ۱۲ سال سه سال پیش از حق آموزش محروم شده‌اند، محدودیت‌های بیشتری بر حقوق آن‌ها اعمال شده و طالبان بیش از ۹۰ فرمان علیه آن‌ها صادر کرده‌اند.
دو تن از زنانی که از پاکستان برگشته‌اند و نخواستند نام‌شان در گزارش ذکر شود، به رادیو آزادی گفتند که از زمان برگشت به افغانستان، به دلیل ممنوعیت کار و آموزش برای زنان از سوی حکومت طالبان، با مشکلات اقتصادی و روانی مواجه‌اند.
یکی از این زنان گفت: «اینجا همه چیز خیلی خراب است. زنان اجازه ندارند از خانه بیرون شوند. من شغلی ندارم. مریض هستم و حتی پولی برای درمان خود ندارم. وقتی کاری نیست، اینجا چطور می‌توانیم زندگی کنیم. این وضعیت تماماً بر روح و روان من تأثیر می‌گذارد.»
زن دیگری افزود: «وضعیت اقتصادی و صحی ما خراب است، از زمانی که از پاکستان به اینجا آمدیم، کاری وجود ندارد و پدرم بیکار است. ما هم نمی‌توانیم به مکتب و کورس برویم. وقتی مریض می‌شویم، نمی‌توانیم به شفاخانه برویم چون وضعیت اقتصادی‌مان خوب نیست. از وقتی که از پاکستان آمده‌ایم، روزهای بسیار بدی را در افغانستان دیده‌ایم.»
بر بنیاد گزارش سرمنشی عمومی سازمان ملل متحد، تا پایان سال ۲۰۲۳ در سراسر جهان حدود ۱۱۷.۵ میلیون نفر به دلیل آزار و اذیت، جنگ‌ها و خشونت‌ها بی‌جا شده‌اند که این رقم نسبت به سال ۲۰۱۸ حدود ۷۰ درصد افزایش یافته است.
گزارش می‌افزاید که نیمی از جمعیت آوارگان اجباری را زنان و دختران تشکیل می‌دهند و از هر چهار آواره، یک نفر کودک زیر ۱۲ سال است.
این در حالی است که پس از بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان، بسیاری از افغان‌ها، به ویژه زنان و دختران، به دلیل محدودیت‌های اعمال‌شده از سوی طالبان و مشکلات اقتصادی و امنیتی، به ایران و پاکستان مهاجر شده‌اند و اکنون در آنجا نیز با خطر دستگیری، آزار و اخراج روبرو هستند.