Ит — жады

Ит — жады, Ділдар Мамырбаева Бұл менің кішкентай, тіптен кішкентай кезімде болған оқиға. Еңісі, қыраты, дөңі көп күзеуге көшіп келген кезіміз. Үйден таяқ тастам жерде жыңғылды тоғай. Еңіс қуалап ағатын жылға. Оның жиегіндегі құрақ, қамыс, қоға, сексеуіл қайтқан құстың әуеніне қосылып шулап жатады. Жыңғылдың ақ, қызыл, қызғылт гүлдері шоқтанып, топтанып көз тартады да тұрады.

Адамдардан көңілім қалғанда мен сендерді дос тұттым.

Бұл менің кішкентай, тіптен кішкентай кезімде болған оқиға. Еңісі, қыраты, дөңі көп күзеуге көшіп келген кезіміз. Үйден таяқ тастам жерде жыңғылды тоғай. Еңіс қуалап ағатын жылға. Оның жиегіндегі құрақ, қамыс, қоға, сексеуіл қайтқан құстың әуеніне қосылып шулап жатады. Жыңғылдың ақ, қызыл, қызғылт гүлдері шоқтанып, топтанып көз тартады да тұрады. Апам оның қабығы мен тамырын алып тері бояйды. Қабық теріп келуге мені жұмсайды. Сеңгірлекпен шатастырма дейді. Сеңгірлек — ақ таспа. Тоғайға келгенде әдеміліктен басым айналады. Ағаш, бұталардың жапырағы мен гүлдерін түнімен кім бояп қоятын болды екен деп ойлап, аңдығым келеді. Күн болар бәлкім деп, ...