Podróżowanie było dla wikingów zaszczytnym zajęciem. "Rozum potrzebny jest temu, kto robi podróż daleką" – mówi Pieśń Najwyższego. Takich, którzy nigdy nigdzie nie pojechali, nazywano ignorantami. Apetyt wikingów na wyprawy – nie tylko łupieżcze – był nieokiełznany. Wracali z nich z bogactwami, ale także z nową wiedzą, nowymi ideami i nową wiarą.
