Пра што марылі мы ў БНФ і чаго не жадалі
1991-шы вачыма ўдзельніка Калі ў мяне ў кватэры не было тэлефона, даводзілася штодня па некалькі разоў бегаць у суседні двор да аўтамата (а часам і далей, калі апарат быў сапсаваны). Мабільнікаў у тыя часы не было. Калі ж у канцы 91-га тэлефон нарэшце паставілі – давялося мала спаць: начныя званкі, у тым ліку і ад незнаёмых людзей, хутка зрабіліся нормай. У тую сьнежаньскую ноч 91-га званілі зь Віцебску. Усхвалявана паведамілі, што з вайсковага аэрадрому перагналі сем самалётаў у Расею. Адзін за адным. Читать дальше...