Tiyatro tamam sırada kabare var

null

Türk müziğinin unutulmaz sesi Kamuran Akkor, uzun yıllardır kurduğu tiyatro hayalini 60 yaşından sonra gerçekleştirdi. Üstelik bir buçuk saat boyunca sahneden inmediği dolu dolu bir performans ile. Tiyatroya dair heyecanı, tutkusu daha da sürecek gibi. ‘Sırada kabare var.’ diyor. Emel Kartal Tiyatro ile müzik dünyasını kıyaslamanızı istesek... Nasıl, çok farklı dünyalar mı ikisi? İkisi de sahne ama müzikte kendinizi ifade ediyorsunuz. Sesinizle, hareketlerinizle orada kendinizi oynuyorsunuz. Şarkılara kendi duygularınızı, hareketlerinizi katıyorsunuz. Tiyatroda yönetmenin var, sonra yazara sadık kalıyorsun. Başkasını, başka bir hayatı canlandırıyorsun. Müzikte kendimim, tiyatroda rol yapıyorsunuz. Çok zorluk yaşadınız mı tiyatroda? Yaşamadım çünkü çok seviyorum. Ankara’da ablam radyo evine girdiğinde ben de ortaokuldaydım. Taner Şener bir amatör tiyatro kurmuştu, ben 13 yaşında iken 80 yaşında bir kadını canlandırdım. Çok da beğenildi. O tutku kaldı içimde. Demek ki varmış. Yıllar sonra istiyordum bir tiyatroda rol alayım. Çünkü filmlerde de oynadım. Bir nevi tiyatro gibi. Ama sahneleri tekrarlama imkanınız var. Tiyatro ise canlı yayın gibi. Yeni bir şeye başlamak sizi tedirgin etti mi? Hayır etmedi. Hatta Onur Şenay’la karşılaşınca, bu Kat sahneyi kurunca ‘Bana tiyatro oynatacaksın.’ dedim. O da tabii dedi. Büyük bir rol verdi. Allah’a şükür mahcup olmadık, çok beğenildi. Bu arada rahmetli eşimle 2000 yılında bir koro oluşturmuştum. Gayrettepe’de amatör bir koro idi. Sonra Vasfi’nin vefatı ile tamamen kestim. Kızım Menekşe de ‘Kendimiz bir şey yapalım.’ diyordu. Burada şimdi koro ve tiyatro çalışmalarımız devam ediyor. O sahne deneyiminin tiyatroda size bir şey kattığını düşünüyor musunuz? Tabii ki. Zaten bir de filmlerim vardı benim. Aslında içinizde olmazsa bu olmaz. Adam gidip resim yapıyor. Mesela ben de resim yaparım, severim ama o kadar tutkulu değilim. Böyle tutkulu olursanız o işi yapabilirsiniz. Peki en çok nerede zorlandınız? Müzik kariyerimde sahnede daha kendim gibiyim daha rahat hareket ediyorum. Burada ise rejisörümüz hareketlerimizi belirliyor, ‘Burada şunu yap, burada şunu yap.’ diye. Ama yine de çok zorlanmadım. Çok oynamak istediğiniz bir karakter var mı tiyatroda? Filmlerde beş-altı tane başrol oynadım. Hit olan parçalarımın ismi ile çekilen filmlerdi. Altı-yedi filmde de misafir rollerde oynadım. Bir nevi bu fobimi o filmlerde yenmiş oldum. Ama ne kadar olsa da tiyatro farklı çünkü yüz yüze geliyorsunuz seyirci ile. Keşke daha önce yapsaydım dediğiniz oldu mu? Çook. Kısmet değilmiş. Müzikten sonra hep ikinci hayalimdi tiyatro. DİZİ TEKLİFİ GELİRSE BAYILA BAYILA OYNARIM Dizilerde rol almayı düşünür müsünüz? Valla teklif gelirse hemen kabul ederim, bayılırım. Sanat hayatınıza dair pişmanlıklarınız var mı? Keşke yapmasaydım ya da keşke yapsaydım dediğiniz şeyler var mı? İşte tiyatroyu çok istiyordum, Allah onu da nasip etti. Eşimin 9 kişilik orkestrası ile çalışıyordum ve canlı programlar yapıyordum. Daha sıcak ve güzel oluyordu. Şimdi teknoloji çok ileri, sizi o anlamda rahatlatıyor ama bana diğeri biraz daha sıcak geliyor. Mesela tiyatroyu nasıl çıkıp canlı yapıyorsunuz o da öyle canlı daha samimi geliyor bana. Böyle bir eksikliğim olmadı çok şükür. Türk sanat müziğini çok seviyordum. İstanbul Belediye Konservatuvarı Klasik Türk Sanat Müziği bölümünde 5 sene eğitim aldım ve birincilikle bitirdim. Münir Nurettin Selçuk ile aynı apartmanda oturuyorduk. O zamanlar çok çalışıyorduk. Televizyon vs. de o kadar yaygın değil. O yüzden halkla daha bütünleşmek için sürekli gazinolara ekstreye çıkıyordum. Evlendikten sonra dördüncü yılımdı sanırım. Rahmetli Adnan Şenses bana ‘Kamuran sen konservatuvara gitmelisin.’ dedi. Münir Nurettin Selçuk da destekledi. Sonra ben girdim ve ciddi eğitimini aldım. Hem okul, hem çocuk hem gazino programları artık son sınıfta çok yorulmuştum. Tutkuyla yaptım bu işi. Arabeski hiçbir zaman risk olarak görmedim Müzik kariyerinize baktığımızda country de, pop da görüyoruz, Türk sanat müziği de. Hatta zaman zaman arabesk de. Bunların içinde sizin en tutkuyla söylediğiniz tür ne oldu? Tabii ki Türk sanat müziği. Aileden gelme tutkuyla söylediğim bir tür. O olmasa konservatuvara girmezdim. Ama arabesk de çok seviyorum ve onların kaliteli olanlarını güzel sözlü olanlarını değerlendirdik. Geçmişe dönüp baktığınızda özlemlerinizi sorsak... Gazinoları özlüyoruz tabii. Dolu dolu programlar olurdu. Başta 4-5 tane Türk sanat müziği şarkısı olurdu, sonra Türk halk müziği, sonra Batı müziği, en son assolist olarak biz çıkardık. Çok zengin programlardı ve onları çok özlüyorum. Ama şimdi teknoloji çok değişti. Artık insanların değişik mecralardan dinleme imkanları var. Siz kendi şarkılarınızı dinlerken en çok hangilerini sevdiğinizi hissediyorsunuz? Aslında ablam da ben de kendimizi dinlerken utanıyoruz çekiniyoruz. Tabii acaba bir hata var mıydı filan diye rahat dinleyemiyorum. Şarkılarımın hepsini çok sevdim ayıramam ama hem hafif Batı müziğinde hem Türk sanat müziğinde hem arabesk de beğenildi. Nasıl oldu bu başarı? Çok ciddi olacaksınız, çok ciddi çalışacaksınız saygı duyacaksınız ve titiz davranacaksınız. Bunlar sizi ön plana çıkarır. Arabesk ‘belli bir kesimin dinlediği müziktir’ anlayışını, önyargısını yıktınız bir bakıma. Türk sanat müziğinin büyük bir karizması var ama arabesk okumak biraz riskli bir alan. Siz hiç düşündünüz mü bunları? Hayır hiç düşünmedim. Müziğin güzel olan her türünü seviyorum. Yeter ki iyi olsun, kaliteli olsun, güzel icra edilsin, duygulu icra edilsin. O yüzden hiç tereddüt etmedim. Sesinize gideni, okuyabildiğinizi seçince karşı tarafa yansıyor.