«Առնետների հետ եմ ապրում, դիմացը ձմեռ է, երեխուս նկարները վերցնեմ՝ ո՞ւր գնամ, ի՞նչ անեմ։ գոնե մի սենյակ լինի, ես երեխուս նկարները պաշտպանեմ անձրևից։ Այսինքն՝ սենյակ էլ չէ, դա «չուլան» է, որ օրը զգում եմ, որ պետք է անձրև գա, երեխուս նկարները հավաքում եմ ու ցելոֆանով փակում։ Որևէ մեկն այսքան ժամանակ իմ դուռը չի բացել՝ տեսնելու՝ մեռե՞լ եմ, թե՞ ոչ։ Առողջական խնդիրներ ունեմ՝ սրտիս հետ կապված, մինչև իմ երեխու մահվան հանգամանքները չպարզեն, բժշկի չեմ գնա, իմ կյանքն ո՞ւմ է պետք։ Նույնիսկ իմ երեխեն ինձ երազ է գալիս... Читать дальше...