ТЕЛБА…
* * * Мана, неча кундирки, яна касалхонадаман. Дард, тушкун кайфият, оғриқли лаҳзалар сабабми, гўё кун, соат, дунёдан буткул бехабар одамга айланиб қолгандекман. Ўйлаган ўйларим ҳам ўзимга қарши кечаётганга ўхшайди. Билмадим, негадир сўнгги пайтларда мен узала тушиб ётган шу қўрқинчли, аянчли манзаралардангина иборат масканга сукут ҳукмини ўтказа бошласа, руҳим ўзимга бегона бўлади-ю, танамни-да ўзи […]